امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) فرمود: روزی من و فاطمه علیهاالسلام به محضر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم رسیدیم. حضرت را ناراحت و گریان دیدیم. گفتیم ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چه چیز سبب ناراحتی شما شده؟ حضرت فرمود: یا علی! شبی که من به آسمانها رفتم بعضی از زنهای امتم را دیدم که از موی سر، آنها را آویخته‏اند و با آتش عذاب می‏کردند و مغز سر آنها می‏جوشید.
زنی را دیدم که از زبانش آویزان کرده بودند و از حمیم به گلوی او می‏ریختند زنی را دیدم که از پستانش آویخته آویخته بودند و گوشت بدن خود را می‏خورد و در میان آتش می‏سوخت.
زنی را دیدم که پاهای او را به پستانش بسته و عقرب و مارها را به بدن او مسلط ساخته بودند...
حضرت فاطمه علیهاالسلام عرض کرد، پدر! گناه این زنان چه بوده است؟
حضرت فرمود: آن زنی که از موی سرش آویخته بودند زنی است که موی سرش را در دنیا نامحرم نمی‏پوشانده و آن زنی که از زبان آویزان بود زنی است که شوهر خود را با زبان آزار می‏داده.
و آن زنی که از پستانش آویخته بود، زنی است که شوهرش را در فراش و رختخواب اطاعت نمی‏کرده.
و اما زنی که دست و پای او را بسته بودند و مار و عقرب بر او مسلط شده بود زنی است که وضو و نماز را سبک می‏شمرده و لباس و خانه‏اش را از نجاست پاک نمی‏کرده و غسل جنابت و حیض و نفاس را انجام نمی‏داده...(323)