وقتی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در میان سرزمین قدید (بر وزن زبیر نام جایی است در نزدیکی مکه) فرود آمد، به علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) فرمود: ای علی، من از خدا خواسته‏ام که بین من و تو دوستی برقرار کند و ساخت. و از او خواستم که میان من و تو برادری افکند، پس افکند، و از او خواست که تو را وصی و جانشین من قرار دهد، و داد.
مردی از آن قوم گفت: بخدا سوگند یک صاع (پیمانه‏ای است نزدیک یک من) خرما در مشکی پوسیده، بهتر از آن چیزهایی است که محمد از پروردگارش خواسته است
چرا محمد ملک و سلطنتی درخواست نکرده که او را بر دشمنش یای دهد، یا گنجی که بدان سبب بر فقر و تهیدستی خود چیره گردد؟! پس خدای متعال این آیه (374) را فرستاد:
گویا پاری از آنچه به تو وحی شده نادیده می‏گیری، یا سینه‏ات به تنگ می‏آید از اینکه می‏گویند: چرا گنجی بر او فرود نیامده یا فرشته‏ای در کنار او نیامده است؟ جز این نیست که تو تنها بیم دهنده‏ای و خداوند به هر چیزی وکیل است.(375)