وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مسلمان را با هم برادر ساخت و بین آنها صیغه برادری جاری کرد، به علی (علیه‏السلام) فرمود: ای علی! تو برادر منی، نسبت تو به من همچون هارون است نسبت به موسی؛ جز اینکه بعد از من پیغمبری نمی‏آید.
ای علی! اول کسی که در روز قیامت خوانده شود منم، که در سمت راست عرش می‏ایستم و حله سبزی از حله‏های بهشتی می‏پوشم و پس از آن پیغمبران الهی را یک به یک دنبال هم فرا می‏خوانند و آنها در دو صف سمت راست عرش خداوند در زیر سایه آن بایستند و جامه‏های سبز بهشتی بر تن کنند.
آگاه باش! ای علی! به تو خبر می‏دهم که امت من اولین امتی است که در قیامت خداوند آنها را محاسبه می‏کند و تو را بشارت می‏دهم که تو اول کسی هستی که دعوت می‏شوی، سپس پرچم حمد است به تو می‏دهند و تو میان آن دو صف آن را بدوش می‏گیری و آدم و همه مردم در روز قیامت همه در سایه پرچم من هستند، که درازی و بلند این پرچم برابر با هزار سال راه است، نوک پرچم از یاقوت سرخ است....
این پرچم سه نور دارد یکی در مشرق و دیگری در مغرب و سومی در وسط دنیا است و سه جمله بر آن پرچم نوشته شده است.
اول: ‏بسم الله الرحمن الرحیم، دوم: ‏الحمد الله رب العالمین، سوم: ‏لا اله الله محمد رسول الله، طول هر یک از این جملات هزار سال مسافت و پهنای این جملات هزار سال مسافت می‏باشد، یا علی! تو پرچم را بر می‏گیری و حسن سمت راست توست و حسین سمت چپ... آنگاه جامه سبزی از جامه‏های بهشتی را بر تن می‏کنی،... علی جان!، به تو مژده دهم که تو با من دعوت می‏شوی و با من جامه در تن کنی و با من زنده می‏شوی(403)