روزی فاطمه زهرا (علیه‏السلام) خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسید و از ضعف حال خود سخن گفت: پیغمبر: به او فرمود: تو نمی‏دانی علی (علیه‏السلام) چه مقامی در نزد من دارد.
12 سال داشت که کارهای مرا اداره می‏کرد.
16 سال داشت که در برابرم شمشیر می‏زد.
19 سال داشت که پهلوانها را می‏کشت‏
20 سال داشت که غمهای مرا بر طرف کرد.
22 سال داشت که در قلعه خیبر را از جا کند در حالی که 50 مرد نمی‏توانستند آن را بردارند.
چهره حضرت فاطمه (علیه‏السلام) از شادی برافروخت و سرپایش قرا نداشت، تا اینکه نزد علی (علیه‏السلام) برگشت و به او فرمایش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را گزارش داد. علی (علیه‏السلام) فرمود: چه حالی می‏داشتی اگر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم همه تفضلات خدا بر من را برایت بیان می‏فرمود.(406)
(یعنی این همه الطاف الهی نیست مختصری بود که شنیدی).