یک روز رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به اصحاب خود فرمود: ای اصحاب من! به درستی که خداوند دستور می‏دهد شما را به ولایت علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) و پیروی و اطاعت از او چرا که او ولی شما است، پس از من با علی (علیه‏السلام) مخالفت نکنید که کافر می‏شوید، و از او جدا نشوید که گمراه می‏شوید به راستی خداوند علی (علیه‏السلام) را نشانه میان نفاق و ایمان قرار داده است هر کس او را دوست دارد مؤمن است و هر که دشمن بدارد منافق است، براستی خداوند علی (علیه‏السلام) را وصی من و نور بخش شما قرار داده پس از من؛ او سر نگهدار و گنجینه علم من و خلیفه بعد من است، به خداوند از ظالمان در حق علی شکایت می‏کنم...(409)
هر کس می‏خواهد چون برق جهنده از صراط بگذرد و بی‏حساب وارد بهشت شود باید ولایت او بپذیرد، پس به دوزخ رود هر که ترک ولایت او را کند، به عزت و جلال پروردگار سوگند، علی باب الله است که جز از آن نیایند، و اوست صراط مستقیم، و اوست که در روز قیامت از ولایتش پرسش می‏شود... .(410)
و در روایتی دیگر آمده است که:
ابی مسلم می‏گوید: من با حسن بصری و انس بن مالک به در خانه ام سلمه آمدیم، انس بر در خانه نشست و ما وارد خانه شدیم، حسن به ام سلمه گفت: درود بر تو ای مادرم!ام سلمه پاسخ داد و پرسید تو کیستی؟ گفت: من حسن بصریم، پرسید برای چه در اینجا آمده‏ای گفت آمده‏ام حدیثی از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم درباره علی (علیه‏السلام) برایم بگوئی،ام سلمه گفت: به خدا برایت حدیثی گویم که با این دو گوشم از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم و با این دو چشمم دیدم و گرنه کر و کور شوند و دلم آن را حفظ کرده و گرنه بر آن نهاده شود و لال شوم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به علی (علیه‏السلام) فرمود: ای علی! هر بنده‏ای که خدا را ملاقات کند و منکر ولایت تو باشد همچو یک بت پرست، خدا را ملاقات کرده است، آنگاه حسن بصری گفت: الله اکبر گواهی می‏دهم که علی (علیه‏السلام) مولای من و مولای هر مؤمن است...(411)