امام صادق (علیه‏السلام) فرمود: حضرت علی (علیه‏السلام) روزی از کنار جمعی از قریش عبور می‏کرد، آنها وقتی پیراهن کهنه و پاره آن حضرت را دیدند اظهار کردند که علی (علیه‏السلام) فقیر و تهیدست است و بر اثر فقر پیراهن پاره پوشیده است، هنگامی که امام علی (علیه‏السلام) سخن آنها را شنید به متصدی نخلستانهای احداثی خود فرمود: امسال خرماها را به فقرانده بلکه خرماها را به بازرگانان بفروش و پول آنها را در همان انباری که خرماها را در آنجا جمع می‏کردی بگذار.
متصدی طبق دستور علی (علیه‏السلام) رفتار نمود آنگاه جوالی پر از پول تهیه شد و آن را در انبار گذاشت.
سپس علی (علیه‏السلام) برای همان‏هایی که حضرتش را تهیدست می‏پنداشتند، پیام فرستاد و آنها را دعوت کرد آنان به حضور علی (علیه‏السلام) آمدند، سپس امام برای پذیرائی خرما طلبید متصدی برای آوردن خرما از انبار بالا هنگام پائین آمدن پایش به جوال خورد و جوال پاره شد و پولهای زیاد آن در زمین پخش گردید.
آن افراد از روی تعجب گفتند: ما هذا یا ابالحسن؛ ای علی! این پولهای زیاد چیست؟
آن حضرت در پاسخ آنها فرمود: هذا مال من لا مال له؛ این مال کسی است که مال ندارد! سپس جلو چشم آنها، آن پولها را تقسیم کرده و برای مستمندانی که هر سال برایشان خرما می‏فرستاد، فرستاد و به آنها نشان داد که ساده زیستی علی (علیه‏السلام) به خاطر فقر آن حضرت نیست(424)