هنگامی که خلیفه دوم برای فتح بیت المقدس به مشورت با اصحابش نشست، نظر آنان را نپسندید و چون با حضرت علی (علیه‏السلام) مشورت کرد و راهنمایی آن حضرت را دریافت، آن را پذیرفت. آنگاه رو به اصحابش کرد و گفت:
من جز به مشورت و سخن علی (علیه‏السلام) رفتار نمی‏کنم و او را در مشورت می‏ستایم و او را رو سفید می‏بینم.(431)
و زمانی که ابوبکر قصد لشکر کشی به شام را گرفت به مشاوره با اصحاب خویش پرداخت، لکن نظر آنان را نپسندید و چون با علی (علیه‏السلام) مشورت کرد، پیشنهاد حضرت را پذیرفت و رو به مردم کرد و گفت: این علی (علیه‏السلام) وارث علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است هر که در راستی او شکند منافق است.(432) و خلیفه دوم می‏گفت: خداوند مرا رها نکند در شهری که ابوالحسن در آن نباشد و مرا رها نکند در شرایطی که او بر آن نباشد.(433)