علی (علیه‏السلام) برای اتمام حجت خویش بر مردم و هم برای دفاع از حقوق الهی خویش سه شب متوالی بعد از ارتحال پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، در حالی که حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام را سوار مرکب می‏کرد و به همراه حسن و حسین (علیه‏السلام) شبانه در خانه مهاجران و انصار می‏رفت و آنان را به بیعت با خود فرا می‏خواند. حضرت زهرا علیهاالسلام برای همسر خود از آنان استمداد می‏کرد و آنان جز اظهار تأسف کاری نمی‏کردند و می‏گفتند: اگر علی (علیه‏السلام) پیش از ابوبکر به ما روی می‏آورد ما هرگز از او روی نمی‏گردانیدیم. امام در پاسخ آنها می‏فرمود: آیا شایسته بود که من بدن مطهر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم را بدو غسل و کفن و دفن در خانه رها سازم و برای بدست آوردن خلافت به ستیز برخیزم. در این 3 شب فقط جمعاً 44 نفر به حضرت پاسخ مثبت دادند. در پایان حضرت به آنها فرمود: که صبح با سرهای تراشیده و اسلحه به دست برای عقد پیمان با مرگ آماده شوید اما صبح فقط 4 نفر یعنی: سلمان، ابوذر، مقداد و زبیر اجابت فرمان علی (علیه‏السلام) را کردند.
در آن هنگامه حضرت دست‏های خود را بالا برد و چنین گفت: خدایا! این جماعت مرا بیچاره کردند، آنگونه که بنی اسرائیل، هارون را، خداوندا تو پنهان و آشکار ما را می‏دانی، سوگند به کعبه، سوگند به مسافران کعبه و... اگر نبود پیمانی که پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم به من رسانیده بود همه مخالفان را به رود مرگ می‏انداختم و صاعقه‏های هلاکت را فرو می‏باریدم، تا بعد از اندک زمانی حقیقت را بفهمند...
و هنوز 10 روز از رحلت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نگذشته بود که فدک با علی (علیه‏السلام) اهدایی پیامبر به حضرت زهرا علیهاالسلام به دستور خلیفه ابوبکر اشغال شد و آنچه را که نباید می‏شد...