روز جمعه‏ای بود و خلیفه دوم عمر بر روی منبر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بود در این هنگام امام حسین (علیه‏السلام) که کودک خردسالی بود وارد مسجد شد و به خلیفه گفت: از منبر پدرم به زیر آی! عمر گریه کرد و گفت: راست گفتی این منبر پدر توست، نه منبر پدر من. علی (علیه‏السلام) در آن مجلس حضور داشت و احتمال می‏رفت که عده‏ای خیال کنند که امام حسین (علیه‏السلام) به تحریک و هدایت علی (علیه‏السلام) چنین سخنی را گفته باشد. لذا آن حضرت در وسط مجلس برخاست و با صدای بلند فرمود: به خدا سوگند گفته حسین (علیه‏السلام) از ناحیه من نیست. عمر نیز قسم یاد کرد و گفت: یا اباالحسن (علیه‏السلام) راست می‏گویی من هرگز شما را در گفته فرزندت متهم نمی‏کنم، یعنی حسین (علیه‏السلام) را می‏شناسم او با این که کودک است شخصیت ممتاز و مستقلی دارد.(446)