مأموران حکومتی مدینه در خرابه‏ای در بیرون شهر سرکشی کرده و در آنجا مردی را کشته شده یافتند و چند متر آن طرف‏تر او مردی را که کارد خون آلودی در دست داشت یافتند، مأموران جنازه بی‏سر را به همراه قاتل کارد بدست به حضور عمر بردند تا حکم قصاص را در حق او صادر کند قاتل نیز به قضیه قتل اعتراف کرد، عمر نیز حکم قصاص او را در ملأعام صادر کرد. علی (علیه‏السلام) فرمود: ای عمر! قضیه را ساده نگیر کسی که آدم می‏کشد به این آسانی به جنایت خود اعتراف نمی‏کند. لذا علی (علیه‏السلام) قاتل را خواست و از او سؤال کرد، آنگاه به او فرمود: این مرد را تو کشتی؟ بله یا اباالحسن (علیه‏السلام). مقتول را می‏شناسید؟ نه یا اباالحسن. عی (علیه‏السلام) فرمود: حتماً نسبت به وی کینه و عداوتی هم نداشتید؟ عرض کرد: نه یا عم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم. علی (علیه‏السلام) فرمود: پس چرا بیجهت سرش را از تنش جدا کردی آن مرد خاموش شد. علی (علیه‏السلام) فرمود: حرف بزن بگوئید ببینم کسب و کار تو چیست؟ عرض کرد: قصابم. علی (علیه‏السلام) فرمود: قصابی، اینهم کارد قصابی توست. متهم عرض کرد: اجازه بدهید آنچه حقیقت دارد تعریف کنم. من در کنار خرابه‏ای که آن مرد کشته شده بود گوسفندی را کشته بودم و هنوز دست خود را نشسته بودم که به قضای حاجت احتیاج پیدا کردم لذا وارد خرابه شدم تا به خرابه رسیدم مقتول را دیدم و همانجا هم دستگیرم کردند. لذا دیدم انکار با این چنین وضعی (دست خونی، کارد بدست، و بر سر مقتول بودن) فایده و نتیجه‏ای ندارد. لذا اقرار کردم که من کشتم. یا علی (علیه‏السلام) ولی در پرده‏ای قلبم امیدوار بودم که پروردگار دانا و توانا بر بی‏گناهی من ترحم می‏آورد و از مجازات ایمنم می‏فرماید. ناگهان در این لحظه مردی وارد مجلس شد و گفت: یا علی (علیه‏السلام) قاتل من هستم و قصاب بی‏گناه است. قصاب آزاد شد و عمر قاتل حقیقی را بازجویی کرد. قاتل داستانی از مظالم و مفاسد مقتول گفت. ولی چون قاتل بود باید قصاص می‏شد. عمر دوباره رو به عی (علیه‏السلام) کرد و عرض کرد: یا اباالحسن (علیه‏السلام) فتوای شما درباره‏ی این مرد چیست؟ حضرت فرمود: آزادش کنید. عرض کرد: یا عی قاتل است خودش اقرار می‏کند که آدم کشته علی (علیه‏السلام) با استناد به آیه‏ای از قرآن آنکس که بی‏جهت انسانی را از میان بردارد چنانست که همه‏ی مردم را کشته باشد و آنکس که انسانی را زنده کند چنانست که بهمه‏ی مردم نعمت حیات بخشد لذا فرمود: این مرد قاتل حقیقی با اینکه قاتل است و به جرم خود اعتراف کرده ولی چون قصاب بی‏گناه را از اعدام نجات داد یعنی انسانی را زنده کرده. چنان است که همه‏ی مردم را زنده کرده این مرد بپاداش این جوان مردی و فداکاری در راه یک انسان بی‏گناه از قصاص معاف خواهد بود و خونبهای قاتل را نیز از بیت المال مسلمانان به ورثه‏اش پرداخت شود.(468)