روزی امام علی (علیه‏السلام) در اطراف کعبه مشغول طواف بود در این هنگام مردی در حال طواف به زن نامحرمی نگاه کرد. امام علی (علیه‏السلام) چشم چرانی این مرد را دید. لذا بعد از طواف آن مرد را به حضور خود طلبید و به عنوان تأدیب چند سیلی به صورت او زد. آن مرد در حالی که صورتش را با دستش گرفته بود با آه و ناله به عنوان شکایت نزد عمر بن خطاب رفت و چنین شکایت کرد: ای امیر مسلمانان! علی (علیه‏السلام) به صورتم زده باید قصاص شود چرا مرا زده است... عمر، علی (علیه‏السلام) را خواست و سؤال کرد، یا اباالحسن (علیه‏السلام) به این مرد سیلی زده‏ای؟ حضرت فرمود: در طواف دیدم این شخص چشم چرانی می‏کند و به زن نامحرم نگاه می‏کند. عمر به آن مرد گفت: (قد رأی عین الله و ضرب یدالله ‏یعنی: چشم خدا دیده و دست خدا زده است) و با این تعبیر چشم چران را محکوم کرد.(495)