به نقل ابوبصیر امام باقر (علیه‏السلام) فرمود: بعد از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم جمعی از مهاجران و انصار و غیر آنها به حضور علی (علیه‏السلام) آمده و گفتند: یا علی (علیه‏السلام) سوگند به خدا تو امیر مؤمنان هستی، سوگند به خدا تو از همه مقدمتر و شایسته‏تر نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می‏باشی (ابوبکر غصب خلافت کرده است) دستت را بده تا با تو بیعت کنیم بیعت جان نثاری، که تا حد مرگ بپای این بیعت ایستادگی کنیم. علی (علیه‏السلام) به آنها فرمود: اگر در ادعای خود صادق هستید فردا با سرهای تراشیده نزد من بیائید. فردا که شد خود علی (علیه‏السلام) سرش را تراشید و بعد تنها سلمان و ابوذر و مقداد با سر تراشیده آمدند و به قول بعضی عمار و ابوسنان و ابو عمرو با سر تراشیده آمدند (جمعاً 7 نفر) سپس آنها متفرق شدند. علی (علیه‏السلام) بار دیگر اعلام کرد باز جز همین افراد یاد شده کسی سرش را نتراشید لذا علی (علیه‏السلام) تکلیف خود را در سکوت کردن دید.(497)