روزی عمربن خطاب با حضرت علی (علیه‏السلام) مشورت کرد که ارتشی به قادسیه و ایران فرستاده‏ام ولی سران لشگرم به توسط خبرگزاری خود به من اطلاع داده‏اند که پیروزی ما در این جنگ منوط به آمدن خلیفه در میدان جنگ است. مشاورین من نیز پس از صحبت‏های مکرر نتیجه را چنین اعلام کرده‏اند که خود در جبهه حاضر شوم تا به شکوه و ابهت لشکر اضافه شود و فتح و پیروزی زودتر انجام گیرد. آنگاه عمر رو به حضرت امیر (علیه‏السلام) کرد و گفت: شما نظرتان را بفرمائید. حضرت فرمود: صلاح نیست خودت به جبهه جنگ بروی بلکه ارتشی دیگری با تاکتیک‏های جنگی گسیل دار آنگاه حضرت دلیل و راهنمایی‏های لازم را فرمودند. چون لشکر اسلام پیروز شد همگی اقرار و اعتراف کردند به برتری نظریه آن حضرت بر همه مشاورین خلیفه.
ابن ابی الحدید در ذیل این روایت می‏نویسد: حضرت علی (علیه‏السلام) در آن جلسه مشورتی عمر خیانت نکرد و الا اگر عمر به جبهه می‏رفت کشته و یا مجروح می‏شد زیرا در آن مقطع چندین مرتبه لشکر اسلام شکست خورده بود. یا در جلسه‏ای دیگر عمر شورایی تشکیل داده بود آنگاه به اعضای جلسه گفت ارتش اسلام به نزدیکی شهر مدائن که پایتخت ایران است رسیده است و فرمانده‏هانم به من نوشته‏اند که خلیفه خودت هم به جبهه بیا آنگاه گفت: حالا من بروم یا آنکه فرمان دهم ارتش عقب نشینی کند یا دستور دهم حمله نمایند در آن جلسه حضار نظرات مختلفی دادند تا اینکه حضرت امیر (علیه‏السلام) فرمود: هیچ کدام از این رأی‏ها به صلاح تو و آنان نیست، بلکه من دستوراتی می‏دهم با آن فرامین عمل کن تا پیروزی حاصل شود آنگه حضرت فرامینی را دادند آنها هم اجرا و اطاعت کردند و سپس پیروز شدند در فتح بیت المقدس وقتی که ارتش مسلمانان شهر شام را فتح کرد قصد فتح بیت المقدس را داشتند لذا نامه‏ای به عمربن خطاب نوشته و مشورت نمودند که آنجا را فتح نمایند؟ عمر مشاورین خود را جمع کرد و با آنان راجع به آن مشورت کرد. تمامی مشاورین عمر گفتند صلاح نیست وارد بیت المقدس شویم. حضرت امیر (علیه‏السلام) مخالفت کرده و عمر نظر حضرت را به آنان نوشت و آنها پس از جنگ فراوان و اجرای فرامین امام علی (علیه‏السلام) بیت المقدس را فتح کردند.(503)