زیدبن وهب می‏گوید: آنانکه با ابی بکر بعنوان خلیفه مخالفت کردند از مهاجرین و انصار فقط 12 مرد بودند، از مهاجرین مقداد و عمار یاسر و ابوذر غفاری و سلمان فارسی و عبدالله بن مسعود و... و از انصار خزیمة بن ثابت، ذوالشهادتین و سهل بن حنیف و ابوایوب انصاری و دیگران بودند همین که ابوبکر در مسجد به منبر رفت آنها با یکدیگر مشورت کردند بعضی از آن 12 نفر پیشنهاد کردند که ابوبکر را از منبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پایین بیاوریم. دیگران گفتند: چنین کاری جز به زحمت انداختن خویشتن نیست و خدای متعال می‏فرماید خود را با دست خود به هلاکت نیندازید بهتر این است که همگی نزد علی (علیه‏السلام) برویم و در این باره با او مشورت کنیم همه آنها خدمت علی (علیه‏السلام) آمدند و عرض کردند یا امیرالمؤمنین (علیه‏السلام)...حقی را که سزاوارتر به آن بودی رها کردی ما تصمیم داشتیم که نزد این مرد (ابوبکر) برویم و او را از منبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پایین کشیم...ولی خواستیم بدون مشورت با شما او را از منبر پایین نکشیم.
علی (علیه‏السلام) فرمود: اگر این کار را کرده بودید چاره‏ای جز جنگ با آنان را نداشتید...این مردمی که گفتار پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم را رها کرده و بر پروردگار خود دروغ بسته‏اند همگی در اطراف او هستند و من در این باره با افراد خاندان خود مشورت کردم چاره به جز سکوت ندیدم زیرا می‏دانید که سینه‏های این مردم از کینه و بغض خدای عزوجل و خاندان پیغمبرش صلی الله علیه و آله و سلم آکنده است...بخدا اگر اینکار را کرده بودید شمشیرهای خود را از نیام می‏کشیدند و آماده جنگ و کشتار بودند همچنانکه با من همین کار را کردند و به زور بر من چیره شدند و گریبان مرا گرفته و کشیدند و به من گفتند بیعت کن و گرنه تو را خواهیم کشت...ولی شماها به نزد این مرد (ابوبکر) بروید و آنچه را که خود از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم شنیده‏اید به او بگویید تا شبهه‏ای در کار او نماند و در این کار حجت را بر او تمامتر کنید...
راوی می‏گوید: آنها از خدمت امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) مرخص شدند و روز جمعه همگی در اطراف منبر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نشستند...آنگاه نخستین کسی که برخاست و سخن گفت خالدبن سعید بن عاص بود او از علی (علیه‏السلام) دفاع کرد و حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را یاد آور وی کرد عمر بن خطاب به خالد گفت: ساکت باش ای خالد که تو نه صلاحیت صالح اندیشی داری و نه سخنت را کسی خوش دارد. سپس ابوذر بپا خواست و بعد سلمان فارسی و بعد مقداد و سپس بریده اسلمی و بعد از آن عبدالله بن مسعود و بعد از آن عمار یاسر و بعد خزیمة بن ثابت ذوالشهادتین و بعد سهل بن حنیف و ابوایوب انصاری...به پا خاستند و یک به یک دلایل و احادیثی را از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بیان کردند...ابی بکر بعد از این صحبت سه روز در خانه خود نشست و روز سوم عمر، طلحه، زبیر، عثمان و سعدبن ابی وقاص و...هر یک با ده نفر از فامیل خود با شمشیرهای برهنه نزد ابوبکر آمدند و او را از خانه‏اش بیرون کشیدند و بر فراز منبرش کردند.(507)