ابوموسی اشعری، از عوامل مؤثر در انتقال خلافت به بنی امیه بود. ابوموسی با اینکه از نظر شخصیت فردی فوق العاده متزلزل و سست رأی، بی‏کفایت، کوته فکر، و بی‏تمیز و غیر قابل اعتماد بود و او در جنگ صفین توسط گروهی جاهل، حضرت علی (علیه‏السلام) را مجبور به انتخاب وی برای حکمیت نمودند. ابوموسی از همان ابتدای خلافت علی (علیه‏السلام) با امام رفتار مناسبی نداشت و مردم را به پراکنده شدن از پیرامون علی (علیه‏السلام) دعوت می‏کرد. ابوموسی در جریان حکمیت پیشنهاد کرد هم امام علی (علیه‏السلام) و هم معاویه از خلافت خلع شوند ولی بعدها او به دربار معاویه رفت و آمد کرد و با معاویه بیعت کرد. خیانت کاری او به حدی بود که امام علی (علیه‏السلام) بعد از ماجرای حکمیت او را قنوت نماز خود لعن می‏کرد.