اصبغ بن نباته می‏گوید: در جنگ جمل در حضور امیرمؤمنان علی (علیه‏السلام) بودم که مردی آمد و در حضور آن حضرت ایستاد و عرض کرد: ای امیرمؤمنان من می‏بینم هم سپاه دشمن تکبیر (الله اکبر می‏گوید) و هم ما، هم آنها تهلیل (لا اله الا الله) می‏گویند و هم ما، هم آنها نماز می‏خوانند و هم ما، بنابراین بر چه اساس ما با سپاه دشمن (عایشه، طلحه و زبیر) جنگ کنیم؟!
امیرمؤمنان علی (علیه‏السلام) در پاسخ او فرمود: ما بر اساس فرمان خدا در قرآن می‏جنگیم. او پرسید: ما آنچه در قرآن آمده به آن آگاهی نداریم به ما بیاموز. امام (علیه‏السلام) فرمود: بر آنچه که خدا در سوره بقره نازل فرموده است. او پرسید: کدام آیه به ما بیاموز؟
امام (علیه‏السلام) فرمود: بر اساس آیه 253 سوره بقره تلک الرسل فصلنا بعضهم علی بعض...؛ بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم. برخی از آنها؛ خدا با او سخن گفت: (یعنی موسی) و بعضی را درجاتی بالاتر داد، و به عیسی بن مریم نشانه‏های روشن دادیم و او را با روح القدس تایید نمودیم و اگر خدا می‏خواست کسانی بعد از این پیامبران بودن پس از آنکه آن همه نشانه‏های روشن برای آنها آمد، با هم جنگ و ستیز نمی‏کردند ولی این امتها بودند که با هم اختلاف کردند. بعضی ایمان آوردند و بعضی کافر شدند (و به جنگ و اختلاف بروز کرد) و باز اگر خدا می‏خواست با هم پیکار نمی‏کردند ولی خداوند آنچه را می‏خواهد انجام می‏دهد.
سپس امام فرمود: ما از آن گروهی هستیم که ایمان آوردیم ولی آنها از کاسنی هستند که راه کفر را پیمودند.
آن مرد از این بیان امیرمؤمنان (علیه‏السلام) آگاه شد و گفت: سوگند به خدای کعبه که آنها کافر شدند؛ سپس به جنگ با آنها شتافت و به شهادت رسید. (531)