عمر و بن حمق خزاعی از شرطة الخمیس و از خواص اصحاب امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) بود. این شهر آشوب او را نزدیکترین یاران امام علی (علیه‏السلام) و امام حسن (علیه‏السلام) می‏داند.
برخی نقل کرده‏اند که عمر بن حمق روزی رو به علی (علیه‏السلام) کرد و عرض کرد:
یا امیرالمؤمنین! به خدا سوگند، من ترا دوست نداشتم و با تو بیعت نکردم برای این که خویشاوندی بین من و تو وجود دارد و به برای گرفتن پولی و یا درخواست مقامی از تو بود، ولی به این خاطر ولایت تو را پذیرفتم چون که در تو پنج خصلت است:
تو پسر عموی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اولین کسی هستی که به او ایمان آوردی و تو همسر سرور زنان امت؛ فاطمه زهرا علیهاالسلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هستی و تو پدر ذریه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‏باشی و تو عظیم‏ترین مرد از مهاجرین هستی که در جهاد خدا والاترین سهم را دارا هستی، پس اگر به من دستور داده شود که کوههای سنگین را از زمین بر کنم و به جایی دیگر منتقل نمایم و یا دریاهای مواج را از آب خالی سازم تا اینکه بتوانم به نحوی در هر امری دوستان و اولیایت را تقویت نمایم و دشمنانت را منکوب سازم، گمان نمی‏کنم توانسته باشم، حقی را که بر گردنم داری ادا نمایم.
حضرت امیر (علیه‏السلام) در پاسخ او فرمود: بارالها! قلبش را به نور تقوی منور ساز و او را به صراط مستقیم هدایت کن. ای کاش در سپاه من صد نفر مانند تو وجود داشت.
حجر عرض کرد: در آن صورت، به خدا قسم سپاه تو تکمیل شده و کمتر کسی پیدا می‏شد که به تو خیانت کند.