روزی حضرت علی (علیه‏السلام) بیت المال را تقسیم می‏کرد که به ناگاه طفلی از نوه‏های امام آمد و از بیت المال چیزی برداشت و رفت. امام سراسیمه به دنبال آن کودک دوید و آنچه را که در دستش بود گرفت و به بیت المال مسلمین برگردانید.
مردم به حضرت عرض کردند: یا علی! این طفل هم، خود سهمی از بیت المال دارد.
امام فرمود: هرگز، بلکه تنها پدرش سهمی دارد. آنهم به قدر سهم هر مسلمان عادی، پس هر گاه آن سهم را گرفت به هر قدر که خود لازم بداند به آن طفل خواهد داد.(561)
البته این نوع سخت‏گیری‏های امام مربوط به بیت المال بوده اما در بخشیدن اموال شخصی خود، حضرت سخاوت داشته، چنان که معاویه می‏گوید: اگر علی (علیه‏السلام) دو اطاق داشته باشد یکی پر از کاه و دیگری پر از طلا برای او بخشیدن هر دو یکسان است.