روزی حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) در مسجد کوفه جوانی را مشغول نماز خواندن دید. جوان با حضور قلب و توجه تام نسبت به آداب نماز، نماز می‏خواند. حضرت به او فرمود: ای جوان تأویل و معنی نماز چیست؟
جوان عرض کرد: ایا نماز را جز عبودیت، تأویلی است؟!
که بدون آن، ناقص و ناپسند است. آنگه امام (علیه‏السلام) فرمود: تأویل حقیقت نماز، عبادت است از: قربت، خلوص، حضور قلب و توجه، معرفت خدا و محبت اهل بیت علیهم‏السلام که بدون آن هیچ عملی صحیح نخواهد بود، اگر چه در همه دهر صائم و روزه دار باشد و در بنی صفا و مروه به عبادت قیام کند.(569)