در یکی از جنگها تعدادی از سپاهیان علی (علیه‏السلام) را به اسارت گرفتند به حضرت عرض کردند: یا علی (علیه‏السلام) اجازه بدهید ما از بیت المال بودجه‏ای در اختیار بگیریم تا این اسراء را آزاد کنیم.
حضرت فرمود: آزاد کردن اسیر کار خوب است و خود ادامه مبارزه است. اما اگر می‏خواهید اسیر آزاد کنید بررسی کنید ببینید اینها زخمی شده‏اند یا نه، کسی که با حادثه‏ای کوچک فوراً دست‏های خود را بلند کرده و تسلیم می‏شود و زخمی نشده او شهامتی ندارد.
اما آنهایی که زخمی هستند و اسیر شده‏اند اگر زخم در جلوی بدن آنها است آنها را آزاد کنید. معلوم می‏شود تا آخرین لحظه مقاومت کرده‏اند و بعد اسیر شده‏اند.
اما آنهایی که زخمی هستند و اسیر شده‏اند اگر زخم در جلوی بدن آنها است آنها را آزد کنید. معلوم می‏شود تا آخرین لحظه مقاومت کرده‏اند و بعد اسیر شده‏اند.
اما آنهایی که زخمی شده‏اند و زخمشان در پشت بدنشان است معلوم می‏شود صحنه جنگ را ترک کرده و فرار کرده‏اند و به همین جهت از پشت سر به آنها تیر رسیده است آنها را دستگیر کرده‏اند نه اسیر.(581)