حضرت عی (علیه‏السلام) در ضمن شمارش بدعتها فرمود: یکی از بدعتهای او (عمر) این بود که جمله حی علی خیر العمل را در اذان ترک کرد و همین بدعت را سنت قرار داد و مردم از او متابعت کردند.(585)
لذا مطابق بعضی از روایات، عمر در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همواره با آن حضرت بگو
مگو می‏کرد، که چرا نماز بهتر از جهاد است؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او می‏فرمود: در جهاد، انسان یک بار کشته می‏شود، ولی در نماز خالص با حضور قلب، چندین بار باید جهاد کرد (و کشته شد) تا بتوان یک نماز مقبول بجا آورد.
عمر سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را نپذیرفت و همواره مترصد فرصت بود تا جمله حی علی خیرالعمل را که بیانگر برتری نماز بر سایر اعمال است را حذف کند، در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نتوانست این کار را بکند و سرانجام بعد از رحلت آن حضرت موفق شد، حتی در این باره اختلاف شدید شد، بنا گذاشتند که بلال حبشی اذان بگوید، بلال در ظاهر پذیرفت و اذان گفت ولی پس از اشهد ان محمداً رسول الله بر اثر فشار زیاد روحی، غش کر و همان را عذر آورد، با توجه به این که جوسازان بلال را آنچنان در محاصره گرفته بودند که اگر حی علی خیرالعمل می‏گفت کشته می‏شد(586) لذا جمله الصلوة خیر من النوم جایگزین جمله فوق گردید البته این امر در ابتدای امر چنان عجیب بود که عبدالله بن عمر نیز هنگامی که این جمله الصلوة خیر من النوم را به جای حی علی خیرالعمل در مسجد شنید به عنوان اعتراض از مسجد خارج شد.(587)