امام باقر (علیه‏السلام) می‏فرماید: امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) در آن ایام که در کوفه بود چنین عادت داشت که هر روز صبح از دارالاماره خود بیرون می‏آمد و در یکایک بازارهای کوفه می‏گشت و تازیانه‏ای دو شاخه به نام سبیبه به همراه داشت، در هر بازاری می‏ایستاد و در میان اهل آن صدا می‏زد: تاجران پیش از داد و ستد از خداوند خیر و نیکی طلبید و با آسان‏گیری در معامله از خداوند برکت جویید و به خریداران نزدیک شوید (گران نفروشید تا از شما بگریزند) و خود را به زینت حلم و بردباری آرایش دهید و از سوگند خوردن خودداری کنید و از دروغ بپرهیزید و از ستم کناره گیرید، و با مظلومان به انصاف رفتار نمایید و به رباخواری نزدیک مشوید و پیمانه را کامل بدهید (کم فروشی نکنید) و چیزی از حق مردم کم نگذارید و روی زمین در غرقاب فساد فرو نروید.
و همین طور در تمام بازارهای کوفه دور می‏زد، سپس باز می‏گشت در محلی برای رسیدگی به کارهای مردم می‏نشست و چون مردم می‏دیدند که آن حضرت بسوی آنها می‏آید و فریاد ای مردم امام بلند می‏شد، همه دست از کار خود می‏کشیدند و خوب به فرمایشات امام گوش می‏دادند و به روی آن حضرت چشم می‏دوختند تا از سخن خود فارغ می‏گشت، و چون سخن امام تمام می‏شد می‏گفتند: ای امیرمؤمنان شنیدیم و اطاعت خواهیم کرد.(588)