روزی امیرالمومنین علی (علیه‏السلام) از کوفه خارج شد که به حروریه عزیمت نماید، مردی به آن حضرت عرض کرد، یا علی (علیه‏السلام) حرکت شما در این ساعت به صلاح نیست، صبر کنید تا آنکه سه ساعت از روز بگذرد، من خوف آن دارم که آسیبی به شما برسد، حضرت به آن مرد فال بین، فرمود: اینکه من بر آن سوارم در رحم خود چه دارد؟ جنین اسب من نر است یا ماده؟ عرض کرد: اگر حساب کنم خواهم دانست.
امیرالمؤمنین فرمود: هر که گفتار ترا تصدیق کند قرآن را تکذیب نموده و در تأیید فرمایش خود این آیه را تلاوت کرد: ان الله عنده علم الساعة(605) آنگاه به آن مرد فال بین فرمود: پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با مقام عالی و دانش و جامعیت و خاتمیت خود هرگز ادعایی را که تو می‏کنی نمی‏فرمود
تو تصور می‏کنی که مرا از دانش خود نفعی می‏رسانی و یا زیانی را از من دور می‏کنی، هر کس ترا تصدیق کند و به گفته‏های تو اعتماد کند باید از استعانت و یاری خداوند بی‏نیاز باشد. سپس آن حضرت رو به آسمان کرد و عرض کرد: خداوند هیچ فال بدی نیست مگر مشیت تو، و هرگز ضرر و زیانی نمی‏رسد به جز فرمان و اجازه تو، و نیست خدایی غیر از تو ای خدای یگانه.(606)