در زمان خلافت علی (علیه‏السلام) غلام سیاهی مرتکب شد. او را نزد علی (علیه‏السلام) آوردند. غلام به گناه خویش اقرار کرد. آن حضرت نیز دست او را قطع نمود. غلام هم بر خلاف انتظار شروع به مدح و ثنا و تمجید امام کرد. امام وقتی غلام را اینگونه دید دست غلام را برداشت و به جای خود گذاشت و آنگاه با دعایی به اذن خداوند دست غلام خوب شد.(636) در این موقع علی (علیه‏السلام) فرمود:
‏ان لنا محبین لو قطعنا الواحد منهم اربا اربا...؛ یعنی: ما دوستانی داریم که اگر یکی از آنها را پاره پاره کنیم علاقه شان به ما زیادتر می‏گردد. و دشمنانی داریم که اگر عسل به کامشان بریزیم نتیجه‏ای ندارد جز اینکه دشمنی آنها درباره ما زیادتر می‏گردد.