روزی امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) اشتها کردند که جگر کباب شده‏ای را با نان نرم بخورند. همین طور این امر طول کشید تا یک سال بر آمد و پیوسته حضرت این اشتها را داشتند ولی ابراز نمی‏کردند پس از یک سال در حالی که روزی از روزها روزه بودند به حضرت امام حسن (علیه‏السلام) این مطلب را گفتند. امام حسن (علیه‏السلام) برای آن حضرت غذای مورد نظر را آماده کرد وقتی هنگام افطار رسید ناگهان سائلی به در خانه آمد و درخواست غذا کرد.
علی (علیه‏السلام) فرمود: ای نور دیده من این طعام را بردار و به این سائل بسپار، برای آنکه ما فردای قیامت در صحیفه اعمال خود نخوانیم که: شما طیبات خود را در زندگانی دنیا استفاده کردید و در این حیات دنی، شما با طیبات خود استمتاع نموده و بهره‏مند شدید.(642)