خوارج به عنوان اعتراض به حکومت امام علی (علیه‏السلام) در مسجد کوفه جمع می‏شدند و در نماز جماعت آن حضرت شرکت نمی‏کردند و گاهی هم با شعارهای تند و زننده مخالفت خود را علنی می‏ساختند. روزی حضرت علی (علیه‏السلام) در نماز صبح بود و ابن کوا (یکی از منافقان مشهور عصر امامت امام علی (علیه‏السلام)) این آیه را تلاوت کرد، و لقد اوحی الیک و الی الذین من قبلک لئن اشرکت لیحبطن عملک و لتکونن من الخاسرین؛(648) به تو و همه پیامبران پیشین وحی شده که اگر مشرک شوی تمام اعمالت تباه می‏شود و از زیانکاران خواهی بود.
هدف او از خواندن این آیه این بود که به کنایه به آن حضرت در مورد قبول حکمیت در جنگ صفین اعتراض کند.
امام (علیه‏السلام) برای احترام به قرآن، سکوت کرد تا وی آیه را به پایان رسانید، سپس امام (علیه‏السلام) به ادامه قرائت نماز خود بازگشت ولی ابن کوا، کار خود را دو مرتبه تکرار کرد، باز امام سکوت کرد، و ابن کوا، برای سومین بار آیه را به گونه‏ای تلاوت کرد تا به نماز او لطمه‏ای وارد نشود.
فاصبر ان وعدالله حق و لا یستخفنک الذین لا یوقنون؛ اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است و هرگز کسانی که ایمان ندارند تو را خشمگین نسازند(649).
و این اشاره به مجازات دردناک الهی است که در انتظار مخالفان و منافقان و افراد بی‏ایمان می‏باشد. سرانجام امام سوره نماز خود را تمام کرد و به رکوع رفت.(650)
مظهر کل، فاتح خیبر، امیرالمؤمنین - بندگی قنبرش فخر من و آبای من(651)