اصبغ بن نباته می‏گوید: صبح زودی به همراه علی (علیه‏السلام) نماز خواندم، سپس ناگهان دیدم مردی وارد شد که معلوم بود مسافر است، به حضور علی (علیه‏السلام) رسید. علی (علیه‏السلام) به او فرمود: از کجا می‏آیی؟ عرض کرد: از شام. علی (علیه‏السلام) فرمود: برای کاری به اینجا آمده‏ای آن را خودت می‏گویی یا من بگویم. او عرض کرد: ای امیرمؤمنان (علیه‏السلام) خودت بفرما. علی (علیه‏السلام) فرمود: در شام معاویه اعلام کرد هر کسی برود و علی را بکشد ده هزار دینار به او جایزه می‏دهم. شخصی حاضر شد تا این کار را به انجام رساند لیکن وقتی به خانه‏اش رفت پشیمان شد و با خود گفت من پسر عموی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و پدر فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را نخواهم کشت. روز دیگر معاویه ده هزار دینار بر رقم قبلی افزود و اعلام کرد هر کس علی (علیه‏السلام) را بکشد 20 هزار دینار جایزه دارد مرد دیگری این کار را قبول کرد ولی او نیز در عاقبت کار خود فکر کرد و پشیمان شد. روز بعد معاویه سی هزار دینار جایزه قرار داد و تو بخاطر این جایزه این کار را قبول کردی و اینک خود را به قصد کشتن من به اینجا آمده‏ای و تو از فامیل حمیر هستی. شخص تروریست به این مطلب اقرار کرد. علی (علیه‏السلام) به او فرمود: اکنون چه تصمیم داری؟ او گفت: پشیمان شدم و اکنون می‏خواهم به شام برگردم. حضرت به غلامش قنبر فرمود: وسایل سفر او را تکمیل کند و آب و غذا به او بدهد و او را روانه شام کند آن مرد با کمال شرمندگی به سوی شام برگشت.(673)