از حبیب بن ثابت نقل شده که مقداری عسل و انجیر از منطقه‏ای بنام همدان و حلوان، که اکثر درختان آنجا انجیر است برای حضرت علی (علیه‏السلام) آوردند. امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) به مأموران دستور داد که فرزندانم یتیم را حاضر کنند. آنها آمدند و حضرت اجازه داد که خود آنها به سر ظرف‏های عسل بروند و بخورند و با انگشتان خود آنرا بلیسند. اما به دیگران با ظرف عسل بطور مساوی بین آنها تقسیم می‏نمود. به حضرت اعتراض کردند که چرا اجازه می‏دهید یتیمان با انگشتان خود از سر ظرف‏ها بخورند؟ حضرت فرمود: امام پدر یتیمان است و باید به عنوان پدر به فرزندان خود اجازه چنین کاری را بدهد تا آنان احساس یتیمی نکنند(694)