امام باقر (علیه‏السلام) فرمود: که حضرت علی (علیه‏السلام) در ایام خلافت با غلام خود قنبر برای معامله به بازار بزازها، آمد به مرد کاسبی فرمود دو لباس داری به من بفروشی؟ مرد کاسب عرض کرد: بلی! ای پیشوای مسلمین جنسی را که احتیاج داری نزد من موجود است. حضرت وقتی متوجه شد که مرد کاسب او را شناخته و به عنوان امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) خطابش کرده است با او معامله نکرد و از در دکان او گذشت و در مقابل بزاز دیگری که جوانتر بود توقف کرد و دو لباس از او خرد یکی را به سه درهم و دیگری را به دو درهم. پس به قنبر فرمود: پیراهن سه درهمی را تو بردار. قنبر عرض کرد: مولای من، شایسته‏تر آن است که شما لباس سه درهمی را بپوشید زیرا منبر می‏روی و با مردم سخن می‏گویی و باید لباس شما بهتر باشد. حضرت فرمود: تو جوانی و مانند سایر جوانان به تجمل و زیبائی رغبت بسیاری داری به علاوه من از خدای خود حیا می‏کنم که لباسم از تو بهتر باشد زیرا از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمود: به آنان همان لباسی را بپوشانید که خود می‏پوشید و همان غذا را بخورانید که خود می‏خورید.(698) لذا وقتی آن حضرت دو پیراهن می‏خرید یکی را که بهتر بود به قنبر مستخدم خود می‏داد و پیراهن دیگر را که آستینش بلند بود برای خود بر می‏داشت و زیادی آستین آن را پاره می‏کرد و پیراهن آستین پاره را بر تن خود می‏کرد.(699)