عصر حکومت و خلافت حضرت علی (علیه‏السلام) بود سپاه متجاوز معاویه به شهر انبار حمله کرد و به غارت و چپاول گری پرداختند، خبر این حادثه به علی (علیه‏السلام) رسید، شخصاً پیاده و نخلیه (منزلگاهی نزدیک کوفه که میدان رزم بود) آمد (تا برای سرکوبی متجاوزان، اقدام کند) مسلمان خود را به حضور علی (علیه‏السلام) رساندند و عرض کردند: ای امیرمؤمنان (علیه‏السلام)، ما عهده‏دار سرکوبی متجاوزان خواهیم شد، شما بجای خود بروید. امام علی (علیه‏السلام) به آنها فرمود: ما تکفونن انفسکم فکیفت تکفوننی غیرکم... شما قادر نیستید که از عهده مشکلات خودتان برآیید، بنابراین چگونه مشکل دیگران را از من دفع می‏نمایید؟ اگر ملت‏های قبل، از ستم فرمانروایان خود، شکایت داشتند، من امروز از ستم ملت خودم شکایت دارم، گویی من پیرو و فرمانبر هستم و آنها رهبر و فرمانروا می‏باشند...
در این میان که علی (علیه‏السلام) ناراحتی خود را نسبت به سستی و سهل انگاری ملت، اعلام داشت، دو نفر از اصحابش به حضور علی (علیه‏السلام) آمدند و یکی از آنها عرض کرد: من جز اختیار خود و برادرم را ندار،
فرمان بده تا آن را اجرا کنیم.
امام علی (علیه‏السلام) در پاسخ فرمود: ‏این تقعان مما ارید: (شما در برابر آنچه من می‏خواهم چه کاری می‏توانید انجام دهید؟)(731)
یعنی: با یک نفر و دو نفر، کاری ساخته نیست، باید بسیج عمومی نمود و با سپاه مجهز و بسیار برای سرکوبی متجاوزان حرکت کرد.