سلیم بن قیس از ابن عباس در حدیثی نقل می‏کند: که در ذی قار (محلی در نزدیکی بصره) بر علی (علیه‏السلام) وارد شد و آن حضرت برایش نامه‏ای بیرون آورد و فرمود: ای پسر عباس این نامه ایست که پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به من دیکته کرد و من به دست خود نوشته‏ام، عرض کردم یا امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) آن را بخوان حضرت آن نامه را خواند و در آن نامه همه چیز از وقتی که پیغمبر از دنیا رفته تا شهادت حسین بن علی (علیه‏السلام) و کسی که او را می‏کشد و آنکه یاریش می‏کند و اشخاصی که همراه او شهید می‏شوند بود از جمله آنچه که برایم خواند این بود که با خودش چه خواهند کرد فاطمه علیهاالسلام چگونه شهید می‏شود و حسن (علیه‏السلام) چطور در راه خدا کشته می‏شود و چگونه مردم با وی خیانت و پیمان شکنی می‏کنند سپس نامه را پیچید و آن مطالبی که از زمان شهادت حسین بن علی (علیه‏السلام) تا روز قیامت واقع می‏شود را نخواند و باقی ماند در آن مقداری که از نامه خواند خلافت ابوبکر و عمر و عثمان و اینکه هر یک از آنها کشته می‏شوند و امر حکمیت و خلافت معاویه و شیعیانی که کشته می‏شوند و حکومت یزید، تا به شهادت حسین (علیه‏السلام) بود.(800)