اسودبن قیس می‏گوید: که علی (علیه‏السلام) در رحبه کوفه مردم را اطعام می‏کرد وقتی از آن فارغ می‏شد به منزل باز می‏گشت و در خانه خود غذا می‏خورد یکی از اصحابش گفت: من پیش خود گفتم: علی (علیه‏السلام) در منزل خود غذای لذیذتری از طعامی که به مردم داده می‏خورد. غذا خوردن خود را رها کردم و به دنبال علی (علیه‏السلام) به راه افتادم حضرت به من فرمود: ایا غذا خوردی؟ گفتم: نه. گفت: پس با من بیا، من نیز با او به خانه‏اش رفتم او در منزل صدا زد: یا فضه، دیدم کنیزی وارد شد. علی علیه‏السلام به او گفت: برای ما غذا بیاور او نیز گرده نانی همراه با ظرف دوغی آورد و نان را در آن ترید کرد در حالی که در آن نان سبوس وجود داشت. به امیر المؤمنین علیه‏السلام عرض کردم: اگر می‏فرمودید آرد بی‏سبوس بیاورند بهتر بود امام شروع به گریه کرد و فرمود: به خدا هرگز ندیم که در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بدون سبوس باشد.(804)