در عصر خلافت امام علی (علیه‏السلام) مردی با پسری لواط کرده بود ولی بعد از این عمل زشت و کبیره سخت پشیمان شده بود او به حضور امام علی (علیه‏السلام) آمد و در حالی که گریه می‏کرد و سخت پریشان بود با کمال شرمندگی عرض کرد: یا علی (علیه‏السلام) من لواط کرده‏ام مرا با اجرای حد الهی پاک کن. زیرا من طاقت آتش دوزخ را ندارم. امام علی (علیه‏السلام) فرمود: ای مرد! برو به خانه خود، شاید تلخی زرد آب تو، به حرکت در آمده؟ (و اشتباه می‏کنی) او رفت و فردای آن روز بازگشت و باز گفت: با پسری لواط کرده‏ام مرا پاک کن. علی (علیه‏السلام) به او فرمود برو به خانه‏ات شاید تلخی زرد آب تو، به حرکت در آمده است؟ او رفت و روز سوم نزد امام آمد و همان صحبت را تکرار کرد، حضرت نیز همان پاسخ بار اول و دوم را به او داد. اما روز چهارم آمد و اقرار به لواط کرد. امام علی (علیه‏السلام) به او فرمود: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در مورد لواط کننده به یکی از سه امر حکم فرموده هر کدام را می‏خواهی خودت انتخاب کن او عرض کرد آن سه حکم چیست؟ علی (علیه‏السلام) فرمود: زدن گردنت با شمشیر، پرتاب کردن تو با دست و پاهای بسته از بالای کوه به زمین و یا سوزاندن در آتش او به علی (علیه‏السلام) عرض کرد: کدامیک از این سه حکم سخت‏تر را برای خود برگزیدم، وسایل آتش را فراهم کردند گناهکار دو رکعت نماز خواند سپس چنین دعا کرد: خدایا! می‏دانی که مرتکب گناه لواط شدم سپس از مجازاتش در آخرت ترسیدم نزد وصی و پسر عموی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم تو آمدم و از او تقاضا کردم مرا پاک سازد، او مرا بین یکی از سه مجازات مخیر نمود و من در میان آنها سخت‏ترین آن را برگزیدم، خدایا! از درگاهت می‏خواهم که همین مجازات را کفاره گناهم قرار دهی و در آخرت مرا در آتش دوزخ نسوزانی سپس برخاست در حالی که به خاطر گناهش گریه می‏کرد در میان گودال آتش نشست و شعله‏های آتش بدن او را فرا گرفت این منظره به قدری رقت بار بود که امام علی (علیه‏السلام) با دین آن منقلب شد و گریه کرد... آنگاه امیرمؤمنان علی (علیه‏السلام) به او فرمود: ای شخص از میان آتش برخیز که فرشتگان آسمان و زمین را به گریه انداختی خداوند توبه تو را پذیرفت و مراقب خود باش که دیگر آن گناه را انجام ندهی.(808)