به امام علی (علیه‏السلام) خبر رسید که: طلحه و زبیر گفته‏اند: علی (علیه‏السلام) مال و ثروت ندارد و فقیر است. این خبر به علی (علیه‏السلام) گران آمد به نمایندگان خود فرمود: همه محصول باغهای خودم را در جا جمع کنید. نمایندگان هنگام محصول، همه محصولات را جمع کردند و به دستور امام آنها را فروختند و پول آنها صد هزار درهم گردید. امیرمؤمنان (علیه‏السلام) آن پولها را در روبروی خود بر زمین ریخت و پیام بر طلحه و زبیر فرستاد و آنها را در آنجا حاضر کرد آنگاه فرمود: (‏هذا المال و الله لی لیس لا حد فیه شیی؛ این پولها سوگند به خدا مال شخصی من است که از دسترنج خود بدست آوردم نه از بیت المال مسلمین و هیچ کس در آن حق ندارند.)
آنها می‏دانستند که حضرت علی (علیه‏السلام) دروغ نمی‏گوید: دریافتند که علی (علیه‏السلام) صاحب اموال بسیار است که از حضور علی (علیه‏السلام) بیرون آمدند و به یکدیگر گفتند: علی (علیه‏السلام) فقیر نیست بلکه صاحب ثروت می‏باشد.(813)