یکی از اصحاب امام علی (علیه‏السلام) به نام حبة عرنی می‏گوید: شبی من و نوف در صحن حیاط دارالاماره کوفه خوابیده بودیم در اواخر شب بود که ناگاه دیدیم علی (علیه‏السلام) در صحن دارالاماره مانند افراد واله و حیران دستها را به دیوار نهاده و این آیات را تلاوت می‏کند.
ان فی خلق السماوات و الارض و اختلاف اللیل و النهار لایات لاولی الالباب ‏
به طور مسلم در آفرینش آسمان و زمین و در آمد و رفت منظم شب و روز نشانه‏هایی (بر توانایی و حکمت حق) برای خردمندان وجود دارد.
الذین یذکرون الله قیاما و قعودا و علی جنوبهم و یتفکرون فی خلق السماوات و الارض، ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار‏
خرمندان آنان‏اند که در همه حال و تمام اوقات به یاد خدا هستند و ایستاده و نشسته و به پهلو خوابیده خدا را یاد می‏کنند و در آفرینش آسمانها و زمین اندیشه می‏نمایند و می‏گویند: پروردگارا این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریدی ساحت مقدست (از انجام کار لغو و بیهوده) پاک منزه است پس ما را از آتش کیفر خود نگه دار.
ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته و ما للظالمین من انصار
پروردگارا هر کسی را که به دوزخ بری سرافکنده و بی‏آبرویش کرده‏ای و ستمگران یارانی ندارند.
ربنا سمعنا منادیاً ینادی لللیمان ان آمنو بربکم فامنا ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفر عنا سیئاتنا و توفنا مع الابرار‏
پروردگارا ما، نادی منادی ایمان را شنیدیم که به پروردگار خود ایمان آورید و ما ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را ببخش و ما را در شمار نیکان از این جهان ببر.
ربنا و اتنا ما وعدتنا علی رسلک و لا تخزنا یوم القیامه انک لا تخلف المیعاد(818)‏
پروردگارا آنچه به وسیله پیامبران به ما وعده کردی به ما عنایت فرما و در روز قیامت ما را سرافکنده و شرمسار مکن که به طور قطع تو خلاف وعده نمی‏کنی.
حبه می‏گوید: علی (علیه‏السلام) در آن شب این آیات را مکرر تلاوت می‏کرد و آن چنان مجذوب مطالعه آسمان و دلباخته خالق این زیباییها و پدید آوردنده این همه عظمت و شگفتی شده و چنان از خود بی‏خود بود که گویی هوش از سرش پریده بود من و نوف هر دو در بستر آرمیده ناظر این منظره حیرتزده بودیم، که علی (علیه‏السلام) کم کم به خوابگاه من رسید. آن گاه خطاب به من فرمود: حبه خواب هستی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم آقا، شما با این جهاد و کوشش با آن همه سوابق درخشان و خدمتهای فراوان به اسلام و یا اینکه در زهد و تقوا و عبادت بی‏نظیری چنین اشک می‏ریزی و از هیبت و خشیت خدا چنین حالی داری پس ما بیچارگان چه کنیم؟ علی چشمها را به پایین انداخت و شروع به گریه کرد و آن گاه به من فرمود:
ای حبه: همگی ما در برابر خدا ایستگاهی داریم و هیچ یک از اعمال ما بر او پوشیده نیست. ای حبه: به طور قطع خداوند از رگ گردن به من و تو نزدیکتر است. ای حبه هیچ چیز نمی‏تواند من و تو را از خداوند پنهان دارد. آن گاه حضرت رفیقم نوف را مورد خطاب قرار داد و فرمود: ای نوف! خوابی؟
- نه یا امیرالمؤمنین خواب نیستم حالت حیرت‏انگیز و شگفت آور شما موجب شد که امشب فراوان گریستم.
فرمود: ای نوف: اگر امشب از خوف خدا فراوان گریه کردی فردا در برابر خدا چشمانت روشن خواهد شد. ای نوف هیچ قطره از اشکی از دیدگان کسی از خشیت خدا جاری نمی‏شود مگر آنکه دریاهایی از آتش را خاموش می‏کند و آخرین جمله‏ای که از خدا در ترک انجام مسئولیتها بترسد! آنگاه از برابر ما گذشت در حالی که با خود زمزمه می‏کرد و می‏گفت:
خدایا! ای کاش می‏دانستم هنگامی که غافلم، آیا تو از من اعراض کرده‏ای یا به من توجه داری. و ای کاش می‏دانستم که با این خواب طولانی؛ و کوتاهی در سپاسگزاری نعمتهایت حالم در نزد تو چگونه است.
نوف گوید: به خدا قسم علی (علیه‏السلام) تا صبح در همین حال بود.(819)