اصبغ بن نباته می‏گوید: در بصره مردی خدمت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) آمد و عرض کرد: ای امیرمؤمنان! با این مردمی که ما می‏جنگیم دعوتمان یکی است و پیامبرمان نیز یکی، و نمازمان هم یکی، و حج‏مان هم یکی است، پس نام اینها را چه بگذاریم؟ حضرت فرمود: به همان نامی که خداوند در کتاب خود آنها را نامیده است، مگر نشنیده‏ای که می‏فرماید: بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم، بعضی از آنان با خدا سخن گفتند، و درجات پاره‏ای را بالا برده، و به عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم و او را به روح القدس تأیید نمودیم، و اگر خدا می‏خواست پس از آنکه دلائل روشن برایشان آمد مقابله نمی‏کردند و لکن اختلاف کردند، پس پاره‏ای از آنان ایمان آوردند و پاره‏ای کفر ورزیدند (835) سپس امام ادامه داد: پس چون اختلاف میان ما افتاد ما به خدا و دین او و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و کتاب و حق سزاوارتریم، پس ما جزء مؤمنانم و آنان کافران، خدا جنگ با آنان را از ما خواسته است، و ما هم به خواست و فرمان و اراده خدا با ایشان به جنگ برخاستیم.(836)