روزی علی (علیه‏السلام) یکی از شیعیانش را که مدتهای مدیدی او را ندیده بود دیدار کرد، با اینکه نشانه‏های پیری در صورت او معلوم شده بود و لیکن هنوز چابک و قوی راه می‏رفت.
حضرت به او فرمود: پیر شدی ای مرد. او عرض کرد: در اطاعت از تو عمر سپری شده و پیر شدم، ای امیرالمؤمنین (علیه‏السلام).
حضرت فرمود: چابک هم راه می‏روی، عرض کرد، بقصد دشمنانت (نابودی دشمنان) اینگونه می‏روم ای امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) حضرت فرمود: هنوز در تو توان و نیروئی باقی مانده است؟
عرض کردم: تقدمی آستانت یا امیرالمؤمنین (علیه‏السلام).(858)