شعری منسوب به امام علی (علیه‏السلام) است که در آن امام می‏فرماید:
دوائک فیک و ما تشعر - ودائک منک و ما تنظر
و تحسب انک جرم صغیر - و فیک انطوی العالم الاکبر
وانت الکتاب المبین الذی - با حرفه یظهر المضمر
فلا حاجه لک فی خارج - یخبر عنک بما سطر ‏
یعنی: داروی تو در وجود خود تو نهفته است ولی درک نمی‏کنی، درد تو نیز هم از خود تو سرچشمه می‏گیرد دقت نمی‏کنی، تو فکر می‏کنی موجود ضعیفی هستی در صورتیکه جهان بزرگ در وجود تو پیچیده است، تو آن کتاب درخشانی هستی که با حرف آن پنهان‏ها آشکار می‏شود بنابراین نیازی نداری که به تو بگویند وجودت با چه حروفی نوشته شده است.