امام باقر (علیه‏السلام) فرمود: به خدا سوگند، شیوه امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب (علیه‏السلام) اینگونه بود که چون بندگان خوراک می‏خورد و بر زمین می‏نشست و دو پیراهن سنبلانی می‏خرید و خدمتکار او با اختیار خود جامه بهتر را بر می‏داشت و خود دیگری را می‏پوشید، اگر آستین لباسش از انگشتانش بلندتر بود آن را قطع می‏کرد، و اگر دامنش از روی پایش می‏گذشت آن را می‏چید، پنج سال خلیفه مسلمین بود نه آجری بر آجری گذاشت و نه خشتی بر خشتی، و نه دهی را مالک شد و نه پول نقره یا طلائی بجا گذاشت به مردم نان گندم و گوشت می‏خورانند، ولی وقتی خود به منزل بر می‏گشت نان جو با سرکه می‏خورد، هر گاه با دو کار خدا پسند مواجه می‏شد آن که سخت‏تر بود را انتخاب می‏کرد، هزار بنده را با دسترنج خود آزاد کرد که بر اثر زحمت آن کارها دستش خاک آلود و از چهره‏اش عرق ریخته می‏شد او در شبانه روز هزار رکعت نماز می‏خواند و نزدیک‏ترین مردم در عبادت به او همانا علی بن الحسین سیدالساجدین (علیه‏السلام) بود و کسی بعد از او کسی توان کار او را نداشت(865)