صعصعة بن صوحان یکی از یاران امام علی (علیه‏السلام) بود روزی او مریض شد، حضرت به عیادت او رفت و از او دلجویی کرد و برای آنکه او دچار غرور نشود به او هشدار داد که:
ای صعصعة! مبادا از اینکه من به دیدار تو آمده‏ام نسبت به برادران دینی خود فخر بفروشی، به حال خود بنگر که سخت بیماری، مبادا غفلت کنی و آرزوها تو را بفریبد(868) در یکی از شب‏ها نیز حارث همدانی خدمت امام رسید و از حضرت درخواست کمک کرد امام علی (علیه‏السلام) چراغ را خاموش کرد تا چهره او را ننگرد آنگاه به او فرمود: چراغ را برای این خاموش کردم که چهره‏ات دچار شرم و شکستگی نشود(869)