علی (علیه‏السلام) در ابتدای حکومت نامه‏ای توسط مسوربن مخرمه برای معاویه فرستاد، معاویه صبر کرد تا این که سه ماه بعد از مرگ عثمان در ماه صفر مردی از قبیله بنی عبس و مرد دیگری را از قبیله بنی رواحه خواست و آنگاه سر طومار مهر شده‏ها را که روی آن نوشته شده بود از معاویه به علی به آنها داد و گفت: این طومار را گرفته و در کوچه‏های مدینه می‏گردانید.
آنها از شام خارج شدند و در ماه ربیع الاول وارد مدینه گردیدند. پس از ورود مرد عبسی طومار را گرفته طبق دستور معاویه در کوچه‏ها گردش می‏داد مردم از منازل خود خارج شده و به او نگاه می‏کردند البته مردم می‏دانستند که معاویه به علی (علیه‏السلام) معترض است این مرد گذشت تا این که خود را نزد علی (علیه‏السلام) رساند و طومار را به حضرت داد.
حضرت مهر طومار را شکست اما در آن نوشته‏ای نیافت پس به رسول فرمود: چه خبر؟
او گفت: من گروهی را ترک کردم که جز به قصاص به چیز دیگری راضی نمی‏شوند.
حضرت فرمود: از چه کسی؟
گفت: از خودت، سپس افزود: من شام را در حالی ترک کردم که 60 هزار نفر زیر پیراهن که بر منبر دمشق آویزان شده، گریه می‏کردند.(888)