لشکریان معاویه خود را زودتر از لشکر امام به سرزمین صفین رساندند و تواستند رودخانه فرات را در اختیار خود گیرند، معاویه لشکری را به فرماندهی ابوالاعور اعزام کرد تا از فرات حفاظت کنند و مانع استفاده لشکریان علی (علیه‏السلام) از آب شوند.
اما امام علی (علیه‏السلام) صعصعه بن صوحان را نزد معاویه فرستاد تا او مانع آب نشود، دو تن از یاران معاویه به نامهای ولید بن عقبه(893). و عبدالله بن سعید نظر دادند که آب را بر روی لشکر علی می‏بندیم تا آنان از تشنگی بمیرند.
عمر و عاص گفت: این کار اشتباه است علی (علیه‏السلام) کسی نیست که تشنه بماند علی (علیه‏السلام) همان کسی بود که گفت اگر چهل تن داشتم در روز نخست (روز سقیفه و بیعت مردم با ابوبکر) حق خود را می‏گرفتم.
امام معاویه نظر عمر و عاص را نپذیرفت سپاه امام به دشمن حمله کرد و آب را به تصرف آورد.
معاویه به عمر و عاص گفت: به نظر تو علی (علیه‏السلام) با ما چه می‏کند.
عمر و عاص گفت: علی (علیه‏السلام) مثل تو نیست او هدفی غیر از آب دارد در نهایت امام علی (علیه‏السلام) آب را آزاد گذاشت تا هر دو لشکر آب را بردارند و بسیاری از دشمنان با این مردانگی و مروت امام هدایت شدند و به لشکر امام پیوستند(894)