زندگاني امام علي ، غضه دار یتیمان
قنبر میگوید: روزی امام از حال زار یتیمانی آگاه شد، به خانه رفتیم و برنج و خرما و روغن فراهم کرد و خود به دوش کشید و به من اجازه حمله آنها را نداد.
وقتی که به خانه یتیمان رفتیم غذاهای خوش طعمی درست کرد و به آنان خورانید و آنها را سیر کرد، سپس بر روی زانوها و دو دست خود راه میرفت و با صداهای مخصوصی بچهها را میخنداند بچهها نیز صدای امام را تقلید میکردند و میخندیدند.
سپس از منزل خارج شدیم به امام گفتم: مولای من امروز دو چیز برای من شگفتانگیز بود؛
اول آنکه با صدای مخصوصی بچهها را میخندانید و دوم آنکه غذای آنها را خود بر دوش حمل کردید.
حضرت فرمود: اولی برای رسیدن به پاداش بود و دومی برای آن بود که وقتی خانه یتیمان شدم آنها گریه میکردند خواستم وقتی خارج میشویم آنها هم سیر باشند و هم خندان(907).
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در سه شنبه 22 اردیبهشت 1394
سلامـ .... ... ..
