امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) پس از اتمام حجت با شورشیان بصره و بردباری در آغاز نبرد وقتی دشمن جنگ را آغاز کرد زره خود را پوشیده و پیشاپیش سپاه خود به قلب دشمن زد و حملات شدیدی کرد به گونه‏ای که دشمن چون روباه از مقابلش می‏گریخت.
چند بار شمشیر امام (علیه‏السلام) خم شد که به ناچار به خیمه برگشت تا آن را اصلاح کند اصحاب و فرزندان و مالک اشتر به امام عرض کردند: یا علی! حملات به دشمن را به ما واگذار، ولی امام (علیه‏السلام) پاسخ نمی‏داد و دوباره حمله می‏کرد، و صف‏های ناکثین را درهم می‏شکست.
اصحاب اصرار کردند که: اگر به شما آسیبی برسد این دین در خطر می‏افتد.
حضرت در پاسخ به آنها فرمود: والله ما ارید بما ترون الاوجه الله و الدار الاخرة؛ به خدا سوگند آنچه را می‏بیند به خاطر خدا و آخرت است (910)