در اشعاری منسوب به علی (علیه‏السلام) می‏خوانیم که فرمود:
شیئان لو بکت الدماء علیهما - عینای حتی توذنا بذهاب‏
لم یبلغ المعشار من حقیهما - فقد الشباب و فرقة الاحباب ‏
اگر چشم‏های من برای دو چیز تا آنجا اشک بریزند که تا نزدیک به نابودی برسند یک دهم حق آن دو را اداء نکرده‏ام آن دو عبارتند از: از دست دادن جوانی و فراق و جدایی از احباب و دوستان(939)
سعدی در اشعارش می‏گوید:
جوانا ره طاعت امروز گیر - که فردا جوانی نیاید زپیر
به غفلت بدادم ز دست آب پاک - چه چاره کنون جز تیمم به خاک‏
مکن عمر ضایع به افسوس و حیف - که فرصت عزیز است و الوقت ضیف‏
و در شعری دیگر علی (علیه‏السلام) می‏فرماید:
بر جوانی‏ام که از دست رفته گریانم، ای کاش، جوانیم باز می‏گشت، و اگر جوانی به فروش می‏رسید به فروشنده آن هر چه می‏خواست می‏پرداختم، جوانی وقتی در مسیر رفتن قرار گرفت، جستن و یا برگرداندن آن میسر نیست.(940)