محمد حنفیه می‏گوید شبی که تابوت پدرم را از کوفه به نجف حرکت می‏دادیم، به خدا سوگند من می‏دیدم که جنازه آن حضرت بر هر دیوار و یا خانه‏ای و یا هر درختی که می‏گذشت آنها خم می‏شدند و خشوع می‏کردند وقتی تابوت به موضع قبر رسید، فرود آمد و امام حسن (علیه‏السلام) با جماعت همراه بر آن حضرت نماز خواندند و هفت تکبیر گفت، و بعد از نماز جنازه را برداشتند و آن موضع را حفر کردند که ناگاه قبر از پیش ساخته‏ای نمایان شد و چون خواستند پدرم را داخل قبر نمایند(971) صدای هاتفی را شنیدم که می‏گفت: داخل کنید او را به سوی تربت طاهر که حبیب به سوی حبیب خود مشتاق گردیده است، و نیز منادی صدا زد که: حق تعالی شما را صبر نیکو کرامت فرماید در مصیبت سید شما و حجت خدا بر خلق خویش.(972)