ابوموسی اشعری بعد از اعلام رأی حکمیت تازه متوجه شد که ملعبه دست هوس عمر و عاص بوده است. بعد از این واقعه حضرت امیر (علیه‏السلام) در قنوت نماز خود ابوموسی اشعری را لعن می‏کرد. علی (علیه‏السلام) در نماز این گونه آنها را لعن می‏کرد: بارالها! اولا معاویه ثانیاً عمر و ثالثاً ابو اعور سلمی اشعری را لعن نما.(978)
وقتی که ابوموسی اشعری در مکه متوجه لعن علی (علیه‏السلام) گردید، طی نامه‏ای به امام نوشت: به من خبر رسیده که تو در نماز مرا لعن می‏کنی و مردم جاهل پشت سر تو نیز آمین می‏گویند و من همان سخن موسی پیغمبر خدا را می‏گویم: پروردگارا! به خاطر آنچه به من دادی شکر می‏کنم پس هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود(979)