روزی علی (علیه‏السلام) به کمیل بن زیاد چنین سفارش و وصیت کرد؛ فرمود: ای کمیل! شیطان باکید و مکر لطیفش بسوی تو می‏آید و تو را به طاعتی امر می‏کند که می‏داند با آن الفت و انس داری و آن را فرو نمی‏گذاری پس تو گمان می‏بری که او فرشته‏ای بخشنده است، در حالیکه بدون تردید او شیطان رانده شده است.
سپس وقتی به او انس گرفتی و اطمینان یافتی، تو را به اتخاذ تصمیماتی هلاک کننده که نجات در آن نیست وا می‏دارد.
ای کمیل! وقتی که شیطان در سینه‏ات وسوسه کرد بگو: ‏اعوذ بالله القوی من الشیطان الغوی و اعوذ بمحد الرضی من شرما قدر و قضی و اعوذ بالله الناس من شر الجنة و الناس اجمعین و صلی الله علی محمد و آله و سلم و سلم ‏
این پناه جستن به حق تو را از زحمت و اذیت ابلیس و شیاطین همراه او، اگر چه تماماً مثل او ابلیس باشند، کفایت کرد.(1008)