علی (علیه‏السلام) در جمعی فرمود: قوام دین به چهار کس است: عالم زبان داری که به علم خود عمل کند، ثروتمندی که مازاد ثروت خود را به هم خویشان خود پخش کند، فقیری که آخرت را به دنیا نفروشد، و جاهلی که از تحصیل علم تکبر نورزد، پس هر گاه عالم، علم خود را نشر ندهد و توانگر بخل بورزد و فقیر آخرت را به دنیا بفروشد، و جاهل از آموختن علم تکبر کند، دنیا به عقب بر می‏گردد (و جاهلیت را از سر گیرد)
در آن روز به تعداد مسجدهای زیاد و اجتماعات مردمی که دلهایشان از هم جداست فریب نخورید.
عرض کردند: یا علی (علیه‏السلام) در آن زمان چگونه باید زندگی کرد؟
حضرت فرمود: در ظاهر با مردم آمیزش کنید، و در باطن مخالفت نمایید که قرین انسان عمل اوست، و هر کس را که دوست داشته باشد با او محشور می‏شود، و در عین حال منتظر فرج هم باشید.(1028)