روزی مردی از ابن عباس درباره علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) پرسش کرد، ابن عباس در پاسخ او گفت: علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) بر دو قبله (منظور قبله اول مسلمین بیت المقدس و کعبه می‏باشد) نماز خواند و در هر دو بیعت (بیعت قبل از هجرت و بیعت رضوان) شرکت جست و هرگز بت نپرستید و قماری نباخت، او بر آئین پاک توحید به دنیا آمد به اندازه چشم بهم زدنی هم شرکت نیاورد.
آن مرد گفت: سوال من از اینها نبود، سوال من از این است که او شمشیر بر دوش نهاده و با حالت تبختر و تکبر به بصره وارد شد و چهل هزار نفر را در آنجا کشت (1045) آنگاه بسوی شام رفت، و در برخورد با سران و بزرگان عرب چنان آنان را درهم کوفت تا همه را کشت، سپس به سوی نهروان رفت و با اینکه آنان مسلمان بودند همه آنها را تا آخرین نفر به قتل رساند.
ابن عباس گفت: علی نزد تو داناتر است یا من؟ او گفت: اگر علی را از تو داناتر می‏دانستم از تو پرسش نمی‏کردم!
ابن عباس به خشم آمد تا حدی که خشمش شدت و گفت: مادرت به عزایت بنشیند، علی (علیه‏السلام) به من علم آموخته است، علم او از جانب رسول خداست و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از خداوند از بالای عرش خود آموزش داده است، بنابراین علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از جانب خدا و علم علی (علیه‏السلام) از جانب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و علم من از جانب علی (علیه‏السلام) است، و علم تمام یاران محمد صلی الله علیه و آله و سلم در برابر علی (علیه‏السلام) همچون قطره‏ای است در برابر هفت دریا.(1046)